Zastanawiało Cię kiedyś, jakie słowa wypowiadają ludzie przed śmiercią? O czym myślą w ostatniej minucie życia?

Fryderyk Chopin do ks. Felińskiego, który udzielał mu w tym czasie sakramentu, 17 października 1849:

Bez ciebie, mój drogi, byłbym zdechł – jak świnia! (...) Jestem już u źródła szczęścia.

John Lennon po postrzale przez niezrównoważonego psychicznie Marka Chapmana, 8 grudnia 1980:

Chodźmy do domu, chcę zobaczyć Seana, zanim pójdzie spać.

Robert F. Kennedy zaraz po zamachu na niego, 6 czerwca 1968:

Czy wszyscy inni są cali?

Salvador Dali, 23 stycznia 1989:

Gdzie mój zegarek?

Winston Churchill przed zapadnięciem w śpiączkę, 15 stycznia 1965:

Już mnie to wszystko potwornie nudzi.

Ludwig van Beethoven, 26 marca 1827:

Klaszczcie. Komedia skończona.

Voltaire, zapytany przez księdza, czy wyrzeka się szatana, 30 maja 1778:

Spokojnie, dobry człowieku, to nie czas na robienie sobie wrogów.

John Fitzgerald Kennedy po zamachu, 22 listopada 1963:

Źle. Proszę nie... nie puszczaj mnie.

Steve Jobs, zmarł w wyniku raka trzustki, 5 października 2011:

O wow, o wow, o wow.

Isaac Newton, 4 stycznia 1643:

Nie wiem, za kogo bierze mnie świat. Ja widzę siebie jako zwykłego chłopca, który bawi się na plaży i od czasu do czasu znajduje głębszy kamień albo ładniejszą niż zwykle muszelkę, podczas gdy przede mną rozciąga się wielki, nieodkryty ocean prawdy.

Maria Antonina przed ścięciem, ostatnie słowa do kata, któremu nadepnęła na stopę, 16 października 1793:

Przepraszam, monsieur, zrobiłam to niechcący.

Niccolo Machiavelli, 21 czerwca 1527:

Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt. W niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.

Agnieszka Osiecka, 7 marca 1997:

Do dupy.

Karol Marks do gospodyni, 14 marca 1883:

Wyjdź mi stąd! Ostatnie słowa są dla głupców, którzy nie zdążyli nagadać się za życia!